Του Ονασαγόρα
Τη Δευτέρα μετά την πρώτη Ιερά Σύνοδο για το γνωστό θέμα του Αυτοκέφαλου της Ουκρανικής εκκλησίας άκουγα τον Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο να μιλά στους δημοσιογράφους για όσα λέχθηκαν και νόμισα πως έγινε κάποιο θαύμα. Όπως είπε ο Πάφου Γεώργιος η Ιερά Σύνοδος στην έκτακτη συνεδρίασή της εξέτασε διεξοδικά και σε πνεύμα ενότητας την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με την μνημόνευση εκ μέρους του Μακαριότατου, του Μητροπολίτη Κιέβου ως αρχηγού της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας. Εκείνο το «πνεύμα ενότητας» ως επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος μου φάνηκε, γνωρίζοντας τον πόλεμο που είχε προηγηθεί μεταξύ Μητροπολιτών και Αρχιεπισκόπου και μάλιστα δημόσια με ατάκες-φωτιά. Αμέσως μετά ο Πάφου Γεώργιος ανέφερε ότι η απόφαση της Ιεράς Συνόδου η οποία θα συνέλθει την Τετάρτη, δηλαδή χθες, «θα είναι μέσα σε ένα πνεύμα αγάπης και ενότητας». Εκεί πια πίστεψα πως όντως γίνονται θαύματα. Και ανέμενα τη συνεδρίαση της Τετάρτης για να επιβεβαιωθεί το θαύμα. Αμ δε...Και φτάσαμε στη χθεσινή ημέρα με την ηγεσία της εκκλησίας να συνέρχεται, να συσκέπτεται και να... αλληλοσκοτώνεται!
Το τι ειπώθηκε εντός της συνεδρίασης δεν το μάθαμε αλλά η γεύση που πήραμε από όσα ακολούθησαν στην έξοδο του Μητροπολίτη Κύκκου Νικηφόρου μας έπεισαν πως ούτε κλίμα ενότητας και πόσο μάλλον αγάπης επικράτησε.
Το επεισόδιο με τον Κύκκου και τον Βικέτο μπροστά στις κάμερες μου γέννησε την απορία τι χειρότερο μπορεί να συνέβηκε στην κλειστή αίθουσα, πίσω από τις κάμερες.
Και για να δώσω και τη διάσταση του μαύρου χιούμορ με τα χθεσινά που αμαύρωσαν την Ιερά, αγαπημένη κατά τα άλλα, Σύνοδο, σας θυμίζω την αναφορά του Κύκκου και του Βικέτου στον Μάρκο Ευγενικό. Ο Μάρκος Ευγενικός, όπως διαβάζω στο διαδίκτυο, υπήρξε Μητροπολίτης Εφέσου και μια από τις σημαντικότερες εκκλησιαστικές και θεολογικές προσωπικότητες της εποχής του. Θεωρείται ο κύριος παράγοντας της αποτυχίας της ένωσης της Δυτικής και της Ανατολικής Εκκλησίας στη σύνοδο της Φλωρεντίας, όπου ήταν ο μόνος που αρνήθηκε να υπογράψει.Δεν ξέρω εάν ο Κύκκου Νικηφόρος ήθελε να μετατραπεί σε σύγχρονο Μάρκο Ευγενικό, εκείνο που μπορώ να διακρίνω είναι πως από ευγένεια...
Δεν γίνεται ανώτατος ιερωμένος να απευθύνεται σε δημοσιογράφο, όσο προκλητικός και να είναι αυτός, με γλώσσα πεζοδρομίου. Να του φωνάζει μπροστά στις κάμερες «σκάσε» και να τον αποκαλεί «παλιάνθρωπο» και να τρέχει μετά να σώσει την κατάσταση με δημόσια απολογία προς όλους. Μα όλους, εκτός από τον δημοσιογράφο που δέχτηκε τα επίθετα και τις βρισιές του...
Μεγάλος ο... άγιος θυμός!
Και μια απορία που διατυπώθηκε από πολλούς χθες: Γιατί οι Μητροπολίτες που αντιτάχθηκαν στην απόφαση του Αρχιεπισκόπου επέμεναν να συνέλθει η Ιερά Σύνοδος για να αποφασίσει και όταν αυτό έγινε βγήκαν δημόσια να πουν ξανά ότι δεν πρόκειται να πειθαρχήσουν στην απόφαση;
Τελικά ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ ιερωμένων και πολιτικών;
Χθες κυκλοφόρησε στη Βουλή η νέα έκθεση του Οδυσσέα-Τσακ Νόρις για το σφαγείο Cypra, οικογενειακών συμφερόντων της Γενικής Λογίστριας του κράτους Ρέας Γεωργίου. Στην έκθεσή του εισηγείται με τρία χρόνια καθυστέρηση την διενέργεια πειθαρχικής έρευνας για την Ρέα Γεωργίου σε σχέση με τη συμπεριφορά της στα θέματα του σφαγείου που ανήκει στο σύζυγό της.
Για τρία χρόνια ο Οδυσσέας-Τσακ Νόρις που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει στην ουσία συγκάλυψε αυτά που σήμερα... αποκαλύπτει. Δεν έγραψε ούτε ένα τόσο δα μικρό tweet για την Ρέα και το Cypra. Αντιθέτως για πολλά άλλα θέματα, μικρότερης σημασίας επέμενε με απανωτές αναρτήσεις να δημιουργεί θέμα και δημόσια φασαρία, πολλές φορές προκαλώντας προβλήματα αντί να τα επιλύει. Και για την Ρέα αποφάσισε να μιλήσει όταν πια φάνηκε πως η οδός της έρευνας ήταν αναπόδραστη μιας και υπήρξε σύσσωμη αντίδραση από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
--------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
